‘Voor managers en medewerkers betekent dit dat ze meer moeten doen dan gericht zijn op het optimaliseren van eigen verantwoordelijkheidsgebieden. Ze moeten ook bijdragen aan het optimaliseren van de totale toegevoegde waarde voor de organisatie’ (Ten have, 2011, 133)

In zijn algemeenheid beschouwen we complexiteit vaak als negatief: belemmerend voor de eigen doelrealisatie, beperkend voor de eigen mogelijkheden en soms zelfs bedreigend voor het (voort)bestaan van de eigen organisatie. In een complexer wordende wereld wordt het voor een controlerend systeem steeds moeilijker om de goede keuzes (de goede dingen goed doen) te maken. Centrale sturing en voorspelbaarheid zijn dan ook geen gelukkige termen voor een complexe omgeving. 

Er is momenteel een discussie over zzp ‘ers die een negatieve lading kent.  De discussie over de toekomst van zzp ‘ers is sterk ideologisch geladen: dat betekent dat iemand vanuit zijn eigen normen en waarden en een gesloten wereldbeeld kijkt naar maatschappelijke ontwikkelingen. Bijvoorbeeld: mensen worden zzp ‘er omdat ze niet anders kunnen.

In onze visie kijken we heel anders naar ontwikkelingen in de zorg. We zien daar een aantal trends:

• Professionals willen hun eigen vak veel meer centraal zien (geen tijd besteden aan administratieve handelingen)
• Professionals willen collegiaal (horizontaal) samenwerken en kennen een eigen verantwoordelijkheid
• Organisaties veranderen steeds meer in organiseren: hoe richt je je werk zo in dat de cliënt er maximaal van profiteert en wat voor ondersteuning en randvoorwaarden zijn dan nodig
• Informatieverzameling ondersteunt het zorgproces